Kancelaria prawa spadkowego w Warszawie zajmuje się sprawami bliskimi każdemu człowiekowi. Prawo spadkowe wiąże się z najważniejszymi momentami życia ludzkiego, jego przepisy decydują o tym, do kogo trafi spuścizna będąca zwykle owocem całego życia zmarłego. Prawo spadkowe ma zatem trudne do przecenienia znaczenie dla losów rodziny i innych osób najbliższych tego, po kim pozostał spadek. Z tego względu cenna w takich sytuacjach okazuje się profesjonalna i oparta na etyce pomoc prawna.
Spis treści:
Solidne podstawy
Odpowiedzialna profesja
Fachowa wiedza
Dobro klienta na pierwszym miejscu
Szczególne wymogi etyczne
Gwarancja zaufania
Fundamenty działania kancelarii prawa spadkowego w Warszawie
Obowiązkiem adwokata prowadzącego kancelarię prawa spadkowego w Warszawie, tak jak w każdym innym mieście, jest przestrzeganie norm etyki i strzeżenie godności swego zawodu (§ 1 ust. 3 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (ZEA)). Społeczna rola adwokata oraz jego zadania w relacjach z klientami zwracającymi się o pomoc w sprawach zachowku, wydziedziczenia czy też zapisu zwykłego lub windykacyjnego wymagają, by relacje te były uporządkowane i jednolicie ukształtowane. W naszej kancelarii dbamy o staranne i profesjonalne podejście do każdej powierzonej nam sprawy. Obszarem naszej praktyki jest także prawo rodzinne, prawo pracy czy prawo karne. Ponadto obsługujemy nie tylko osoby prywatne, ale również firmy czy spółki. Zajmujemy się windykacją należności oraz pomagamy w zawieraniu umów i transakcji handlowych.
Odpowiedzialna profesja
Adwokat zajmujący się prawem spadkowym ma wpływ na cenne dobra i prawa podmiotowe, w tym chronione przez art. 64 Konstytucji prawo własności i dziedziczenie. Z tego względu jego aktywność zawodowa wiąże się, i to w sposób bezpośredni, z ocenami moralnymi. Właśnie to decyduje o konieczności poddania profesji adwokata rygorom deontologicznym (określającym powinności). To one przypominają o humanistycznym charakterze obowiązków adwokata, wiążąc zasady wykonywania zawodu ze wskazaniami moralnymi powszechnie aprobowanymi w kulturze europejskiej.
Fachowa wiedza
Dbałość o dobro klienta pełne poszanowanie porządku prawnego i zasad moralnych łączą się z głęboką, nakierowaną na praktykę wiedzą specjalistyczną. Jej poziom powinien zawsze wyróżniać prawnika na tle osób mających w swej pracy do czynienia z prawem. Znaczenie merytoryki widać szczególnie dobrze w prawie spadkowym. Przykładowo, konieczna okazuje się znajomość przepisów intertemporalnych, takich jak art. LI i LII Przepisów wprowadzających Kodeks cywilny. Zgodnie z art. LI, do poszczególnych spraw spadkowych należy stosować prawo, które obowiązywało w momencie śmierci spadkodawcy. Art. LII przewiduje, że w zakresie zdolności do czynności prawnych, formy i wad oświadczenia woli, do testamentu, odwołania tegoż oraz do umów o zrzeczenie się dziedziczenia należy stosować przepisy, które obowiązywały w chwili składania oświadczeń woli. Oprócz tego, art. LII przewiduje, że do umów zbycia spadku należy stosować prawo, które obowiązywało w chwili, gdy umowy te były zawierane. Z tego względu, adwokat zajmujący się prawem spadkowym nie poprzestaje na znajomości aktualnych przepisów. Biegła orientacja w źródłach prawa obowiązujących na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat sprawia, że każde pismo kierowane do sądu, projekt umowy czy opinia prawna będą przygotowane lege artis. Dzięki temu zyskujesz poczucie bezpieczeństwa i pewności swych praw.
Kancelaria prawa spadkowego w Warszawie na straży Twoich praw
W swej codziennej pracy nasza kancelaria prawa spadkowego w Warszawie realizuje zadania adwokatury wskazane w art. 1 ust. 1 Prawa o adwokaturze. Przepis ten mówi o powołaniu adwokatury do udzielania pomocy prawnej, o jej współdziałaniu w ochronie praw i wolności oraz o współdziałaniu palestry w stosowaniu i kształtowaniu prawa. Działalność adwokata zajmującego się dziedziczeniem koncentruje się na pomocy prawnej, w tym występowaniu przed sądami.
Szczególne wymogi etyczne
Z pewnością każdy zgodzi się ze stwierdzeniem, że sędzia powinien być niezależny, sprawiedliwy, obiektywny i uczciwy. Warto zwrócić jednak uwagę, że deontologia zawodu adwokata jest bardziej skomplikowana. Dzieje się tak, gdyż adwokat ani nie wymierza sprawiedliwości, ani nie zajmuje względem klienta postawy wyłącznie obiektywnego eksperta analizującego fakty i wynikające z nich konsekwencje prawne. Stąd mogą wynikać specyficzne dylematy moralne. Sposoby ich rozwiązywania wskazuje ZEA. Przypomnijmy, że decyzja o zostaniu członkiem adwokatury łączy się zawsze z wyrażeniem bezwarunkowej, pełnej zgody na podporządkowanie się nie tylko prawu powszechnie obowiązującemu, w tym Prawu o adwokaturze, lecz także zapisom ZEA oraz zasadom wykonywania zawodu, których co prawda w Zbiorze brak, jednak wynikają z etyki ogólnej. Wobec tego, udzielając pomocy prawnej w każdej sprawie, również tej z pozoru banalnej i rutynowej (np. dziedziczenie ustawowe, dział spadku), adwokat kieruje się najlepiej pojętym interesem swego klienta (§ 6 ZEA). Adwokat nie realizuje „usługi prawnej”, podobnie jak lekarz nie świadczy „usługi medycznej”. Celem lekarza jest ochrona zdrowia pacjenta, zaś celem kancelarii adwokackiej jest ochrona dóbr prawnych klienta powierzonych adwokatowi jako temu, kto wykonuje zawód zaufania publicznego. Sprawia to, że możesz liczyć na kompleksową pomoc, adekwatną do Twej sytuacji życiowej i planów na przyszłość.
Gwarancja zaufania
Na zakończenie chcemy podkreślić, że ochrona interesu klienta i jego zaufania do adwokata idzie bardzo daleko. Dotyczy to nie tylko spraw karnych, lecz także cywilnych, rodzinnych i gospodarczych. Odnosząc się do treści art. 304 § 1 k.p.k., Sąd Najwyższy wskazał, że przepis ten można uznać za podstawę wyłącznie tzw. społecznego obowiązku informowania prokuratora lub innych właściwych organów o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Obowiązek ten nie jest – jak podkreślił Sąd Najwyższy – obowiązkiem prawnym. Ratio legis art. 304 § 1 k.p.k. jest jasne wskazanie, że przekazanie organom państwa informacji o podejrzeniu popełnienia przestępstwa nie może, przynajmniej w zasadzie, być postrzegane jako zachowanie społecznie naganne. Zwykle będzie to zachowanie zasługujące na aprobatę.
SN zaznaczył jednak, że ze względu na szczególne regulacje prawne lub zasady etyki, poinformowanie organów ścigania o przestępstwie może być ocenione jako naruszające reguły wykonywania niektórych zawodów zaufana publicznego. Kryterium są tu normy etyczne wiążące członków korporacji zawodowych. Taki charakter ma etyka zawodowa adwokata. Z tego względu przekazywanie przezeń organom zajmującym się prowadzeniem śledztw i dochodzeń wiadomości o podejrzeniu dopuszczenia się przestępstwa przez klienta, z którym adwokata nadal łączy stosunek prawny, narusza etykę zawodową. Dzieje się tak ze względu na podważenie niezbędnej dla skutecznej pomocy prawnej zasady lojalności i zaufania (postanowienie Sądu Najwyższego z 6 VI 2018 r., SDI 20/18).
