Skuteczny adwokat w Warszawie, zarówno prowadzący praktykę ogólną, jak i skupiający się np. na prawie karnym bądź gospodarczym, stawia przede wszystkim na aktualną wiedzę o prawie. Bardzo istotne jest oczywiście doświadczenie, gromadzone począwszy od praktyk w czasie studiów oraz pracy u patrona w toku aplikacji. Zarówno działanie jako pełnomocnik przed sądami, jak i np. negocjacje wymagają także umiejętności komunikacyjnych oraz wiedzy z zakresu psychologii.
Spis treści:
Co charakteryzuje dobrego prawnika?
Ochrona dóbr osobistych
Rzetelne argumenty oparte na dowodach
Stałe poszerzanie wiedzy
Jasny przekaz
Zasada rzeczowości
Odróżnianie oceny od faktów
Czym cechuje się skuteczny adwokat prowadzący kancelarię w Warszawie?
Skuteczny adwokat zajmujący się np. rozwodami czy innymi sprawami rodzinnymi w Warszawie bardzo wiele czasu poświęca na stałe pogłębianie wiedzy. Można tu mówić o szczególnej odmianie doskonalenia zawodowego i podnoszenia kwalifikacji, adekwatnej do wymogów stawianych zawodom zaufania publicznego.
Ochrona dóbr osobistych i przeciwdziałanie nadużyciom w sprawach rodzinnych
Podobnie jak lekarz, również adwokat ma do czynienia ze szczególnie cennymi dobrami chronionymi przez porządek prawny. Chodzi tu nie tylko o dobra majątkowe (np. przedmioty wchodzące w skład majątku wspólnego małżonków), lecz także o najcenniejsze dobra osobiste.
Warto zwrócić uwagę, że w postępowaniu rozwodowym bądź o orzeczenie separacji możemy mieć do czynienia z działaniami w złej wierze, stanowiącymi nadużycie uprawnień procesowych (zob. art. 4(1) i 226(2) k.p.c.). Doświadczenie pokazuje, że nieraz strona postępująca godziwie, chroniąc interes rodziny i dzieci, mocno przeżywa nielojalne działania przeciwnika. W grę wchodzi między innymi zapobieganie pogorszeniu zdrowia psychicznego i jakości życia, np. zdradzanego, a potem porzuconego małżonka.
Rzetelne argumenty oparte na dowodach
Oczywiście adwokat nie może zastępować lekarza lub psychologa. Moim zadaniem jest wykorzystanie wiedzy o narzędziach prawnych (np. w ramach postępowania zabezpieczającego), które zapewnią najdalej idącą ochronę interesów klienta. Niezwykle istotne jest tu opieranie się na dokładnie przedstawionych sądowi faktach i dowodach na ich poparcie. Dzięki temu mogę skonstruować argumenty, które nie są abstrakcyjne, oderwane od meritum sprawy, z którą przychodzi do kancelarii klient. Warto pamiętać, że o skuteczności argumentu – także tego prezentowanego np. w apelacji czy na sali sądowej – nie decyduje zwykle ani zbędna obszerność wywodów, ani zbytnie krasomówstwo. Z tego względu stawiam na jasne, przejrzyste komunikaty, które są czytelne dla sądu, stron i ich pełnomocników, a przy tym nie budzą wątpliwości (np. co do treści poszczególnych tez dowodowych oraz rodzaju dowodów, o których przeprowadzenie wnoszę).
Stałe poszerzanie wiedzy skutecznego adwokata zajmującego się rozwodami w Warszawie
Skuteczny adwokat prowadzący kancelarię np. w Warszawie stale pogłębia swą wiedzę. Potrafi także wyciągać wnioski z dotychczasowego doświadczenia zawodowego, np. gdy chodzi o metodykę sporządzania apelacji, skarg kasacyjnych oraz innych pism procesowych. Szczególne znaczenie mają tzw. umiejętności miękkie – również, gdy chodzi o komunikację z sądem orzekającym w sprawie rozwodowej. W swojej pracy dbam o ciągły rozwój zawodowy, który pozwala mi profesjonalnie podchodzić do każdej prowadzonej sprawy.
Jasny przekaz
Sędzia bądź ławnik ma swój indywidualny sposób myślenia, wnioskowania, a także postrzegania innych ludzi – np. świadków i biegłych. Przepisy dotyczące rozwodu są bardzo zwięzłe, różnią się – i to mocno – od kazuistycznych przepisów podatkowych czy budowlanych. Wynika to ze specyfiki prawa sądowego, w tym prawa rodzinnego. Ogólność powoduje, że szczególnie ważna jest judykatura i wypowiedzi doktryny. Tak samo doniosłe dla wyniku konkretnego postępowania jest przekonanie sędziego, który ma wyrokować, np. co do spójności zeznań, przydatności ekspertyz czy wykładni prawa, którą przedstawiam jako pełnomocnik.
Zasada rzeczowości
Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu w § 13 stanowi, że adwokata przy wykonywaniu czynności zawodowych (np. udzielaniu porady prawnej czy przygotowywaniu opinii) obowiązuje zachowanie „zasad rzeczowości”. Chodzi tu o przestrzeganie ścisłe, w najpełniejszym zakresie. Rzeczowość oznacza, że poruszane i rozważane zagadnienia – np. co do zakresu alimentacji z art. 60 k.r.o. albo ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym (zob. art. 43 § 2 k.r.o.) – muszą wiązać się, i to bezpośrednio, z przedmiotem sprawy. Tym samym wykluczone jest żonglowanie górnolotną retoryką, formami bez treści, tym bardziej epitetami i gołosłownymi ocenami. Trzeba pamiętać, że adwokat ma obowiązek odmowy sporządzenia pisma, które – rozsądnie rzecz oceniając – jest pozbawione podstaw prawnych, a zatem nierzeczowe, a w ostatecznym rozrachunku bezskuteczne (por. np. orzeczenie WSD z 27 marca 2010 r., WSD 55/09).
Czasami konieczne okazuje się wyjaśnienie klientowi, że sąd jest zainteresowany jedynie tym, co działo się w małżeństwie (np. w jakich okolicznościach żona wyprowadziła się z domu) – i to tylko w zakresie przesłanek wyrokowania określonych prawem. Oprócz tego niektóre dowody są wykluczone przez sam k.p.c.: w sprawach małżeńskich nie jest dopuszczalne przesłuchanie jako świadków dzieci, które nie ukończyły 13 lat, oraz zstępnych (zatem także np. wnuków) stron, którzy nie ukończyli jeszcze 17 lat (art. 430 k.p.c.).
Odróżnianie ocen od faktów
Trzeba ponadto odróżniać zdania o faktach (np. „Y 21 maja wyprowadził się do X”) od ocen czy kwalifikacji moralnych („wyprowadzka była aktem tchórzostwa”). Ocena siły dowodów powinna odpowiadać zarówno regułom logiki formalnej (logicznego rozumowania), jak również zasadom doświadczenia życiowego (zob. np. wyr. SN z 27 września 2002 r., II CKN 817/00). Takie też są granice swobodnej oceny dowodów, o której mowa w art. 233 k.p.c. W części spraw znaczenie mogą mieć ustalenia zawarte w prawomocnym wyroku karnym, które w pewnym zakresie wiążą także sądy cywilne (zob. art. 11 k.p.c.). Trzymanie się takich zasad sprzyja skuteczności fachowego pełnomocnika.
Moim zadaniem jest także wychwycenie braków – czyli nierzeczowości – w argumentacji drugiej strony. Szczególnie ważne jest dostrzeżenie błędów logicznych, np. w uzasadnieniu pozwu czy zażalenia, a także erystyki. Chodzi tu o argumentację nienakierowaną na wyjaśnienie sprawy i dotarcie do prawdy, lecz o wygraną w sporze per fas et nefas.
